Zakon cystersów powstał bardzo dawno, bo aż 900 lat temu. Mnisi prowadzili skromne życie, prawie zupełnie nie mając kontaktów z innymi ludźmi. Klasztor od świata odgradzał mur, za którym spędzali większość czasu – przede wszystkim na modlitwie i prostej pracy, głównie rolniczej oraz przy budowie kościoła i klasztoru. Ponieważ potrzebowali w tym pomocy – zarówno w polu, jak i przy wznoszeniu ogromnej Bazyliki – przyjmowali do zakonu także konwersów. Byli to zakonnicy, którzy nie byli prawdziwymi mnichami, ale żyli na terenie klasztoru w zgodzie z cysterskimi zasadami i brali udział we wszystkich pracach.

Mnisi uprawiali zboża, zakładali sady, ogrody warzywne i ziołowe, hodowali bydło i ryby i w ten sposób zapewniali sobie żywność. Znajdowali także czas na inne pożyteczne rzeczy – między innymi rozwijanie medycyny i leczenie ludzi w prowadzonych przez siebie szpitalikach.

Każdy klasztor zajmował się również inną bardzo ważną czynnością – przepisywaniem ksiąg. W dawnych czasach ręczne ich przepisywanie było jedynym sposobem ich powielania. Dlatego każda księga była bezcennym skarbem, a klasztorne biblioteki były ważnym miejscem przechowywania wiedzy. Kolejną zasługą cystersów był także rozwój kultury, między innymi muzyki. Mnisi często modlili się śpiewając, dlatego muzyka odgrywała w ich życiu bardzo ważną rolę.